بافنده های سنتی که ۷ هزار دنبال کننده دارند!

ایسنا/گیلان یک پیشران کارآفرین، با بیان اینکه بافنده های سنتی گیلان به جز گلیم بافی، خیاطی، گیوه بافی و شنل دوزی با کاموا، گلیم های تزیینی نیز تولید می کنند گفت: از طریق اینترنتی نیز در حال گسترش دادن فروش کارها هستیم و بیش از ۷۰۰۰ دنبال کننده در فضای مجازی داریم.

بافندگی سنتی فن و هنر تنیدن و گره زدن الیاف به منظور تهیه منسوجات است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بافته های غیر ماشینی و به اصطلاح سنتی به چهار گروه تقسیم می شوند که شیوه بافت هر یک با دیگری متفاوت است.

بافته های پرزی گره دار عبارتند از قالی، قالیچه، گبه و انواع فرشینه ها از جمله پادری، دورنما، پشتی، زین پوش، ذرع ونیم، کناره، سرانداز، میان فرش و...، اما بافته های تخت که به آنها «تخت باف» می گویند شامل گلیم، سوماک، ورنی، مسند، لادی و شیریکی می شود.

زری، مخمل، دارایی، جاجیم، زیلو، شال، عبا، شعر، احرامی، ترمه، کرباس و چادرشب نیز در گروه بافته های دستگاهی قرار می گیرند، اما اساس کار در بافته های دوخته، رودوزی های سنتی بوده و فرآورده های آن شامل گلدوزی، پته دوزی، چشمه دوزی، سکمه دوزی، شبکه دوزی، قلاب دوزی، نقش دوزی، بخارادوزی، ملیله دوزی، ده یک دوزی، نقده دوزی، گلابتون دوزی، پیله دوزی و سوزن دوزی است.

فاطمه شرفی، مدیرعامل شرکت زنان ماسوله در گفت وگو با ایسنا، تعداد افراد بافنده سنتی را بیش از ۴۴۴ نفر دانست و اظهار کرد: در حال حاضر همه این افراد بافنده و مشغول فعالیت هستند.

این پیشران کارآفرینی با بیان اینکه به جز بافندگی و گلیم بافی، خیاطی، گیوه بافی و شنل دوزی با کاموا، گلیم های تزیینی نیز در این تیم کاری انجام می شود، تصریح کرد: بافنده ها از شهرستان های مختلف حضور دارند.

وی، در پاسخ به این سوال که «چه عاملی باعث متفاوت بودن محصول شما با دیگر بافنده ها می شود؟» گفت: یک سال و نیم تا دو سال است که به طور مستقیم در ماسوله شاغل هستم. کیفیت محصولات ما به حدی بالاست که در نمایشگاه های خصوصی و عمومی مورد استقبال مردم واقع می شود. در واقع مردمی که از ماسوله سوغاتی تهیه می کنند نیز از کیفیت محصولات ما راضی هستند.

شرفی، کارآفرینی را موجب افزایش درآمد بانوان پرتوان ماسوله ای دانست و خاطرنشان کرد: بافته های سنتی همیشه مثل بافته های ماشینی یک دست نیست. در برخی موارد در بافته های سنتی پرزی گره دار، نواقص و معایبی همچون کیسی(داشتن چین و چروک)، کجی(جمع شدن الیاف)، سره(نامساوی بودن دو طول و دو عرض بافته)، شانه(کنگره ای شدن بافته)، پخ(پهن شدن نگاره های بافته)، لوچه(کج شدن لبه)، دورنگی و رگه دار شدن، غلط بافی(تغییر موقعیت و تطابق نداشتن با نقشه)، تورفتگی و بیرون زدگی سطح بافته، شیرازه بندی شل، پودکشی نامنظم، فشردگی یا کشیدگی نگاره ها، دو دست شدن بافت، جفتی بافی(گره انداختن به چهار یا شش تار به جای دو تار)، کمانه شیب بافی(بی گره بافی) و از همه مهم تر کاربرد مواد مصنوعی در بافت و تناسب نداشتن طرح با رنگ بافته دیده می شود که می تواند از دلایل ارزان شدن قیمت محصولات باشد.

وی با اشاره به مهمترین عامل فروش بالای این بافته های سنتی، خاطرنشان کرد: مردم از نمایشگاه ها استقبال عالی دارند و کیفیت خوب می تواند خود به خود درآمد را بالا ببرد.

این پیشران موفق طرح ملی توسعه مشاغل خانگی گیلان اضافه کرد: همچنان ما با کمک همکاران جهاد دانشگاهی استان گیلان از طریق اینترنتی نیز در حال گسترش دادن فروش کارها هستیم و بیش از ۷۰۰۰ دنبال کننده در فضای مجازی داریم.

شرفی متذکر شد: در تلاشیم تا با کمک همکاران طرح ملی توسعه مشاغل خانگی در گیلان یک وبسایت طراحی کنیم، زیرا خرید کردن از وبسایت هم معتبرتر و هم مورد پذیرش عموم است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اقتصادی طرح توسعه مشاغل خانگی دستبافته های سنتی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۰۷۰۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آغوش باز باغستان سنتی قزوین برای آیین «پنجاه‌به‌در»

ایسنا/قزوین در پنجاهمین روز از بهار، قزوینی‌ها در باغات سنتی اطراف شهر با به‌جای آوردن رسوم سنتی خود ضمن شکرگزاری از درگاه باری تعالی به نماز استسقا می‌ایستند.

به‌عنوان کسی که یک انسان وارداتی به قزوین هستم، باید بگویم رسوم این مردم با جزئیات، شادی‌آور، موجب انسجام اجتماعی، گره‌خورده با عقیده و آیین است. خوب به یاد دارم اولین بار که با آیین «پنجاه‌به‌در» روبه‌رو شدم یک روز یکشنبه در سال ۱۳۹۱ بود، برایم عجیب بود که وسط هفته خانواده‌ها خوش و خرم در طبیعت بخرامند و یک کارهایی شبیه سیزده‌به‌در خودمان انجام دهند، شاید شباهت‌هایی باشد اما در ریشه این آیین باید به دنبال مفاهیم دیگری بود.

آیین پنجاه به در چیست؟

به گزارش ایسنا، «پنجاه‌به‌در» که مصادف با ۱۹ اردیبهشت‌ ماه و پنجاهمین روز سال است را قزوینی‌ها به آغوش باغ‌های سنتی قزوین می‌روند، همان باغ‌های پر درخت که به چشم مورخان و تاریخ‌نویسان مشخصه خاص قزوین است و برکت را بر سفره‌های خانواده‌های قزوین جاری می‌کند.

کشاورز و باغدار می‌داند که هوای خوب بهار، سال پر باران و کرامت الهی بر بار درختان و زمینش تا چه میزان اثرگذار است، در مراسم آیینی پنجاه‌به‌در یکی از کارهای مهمی که انجام می‌شود علاوه بر شکرگزاری به نماز استسقا می‌ایستند و به درگاه خداوند برای تداوم بارش رحمت الهی درخواست می‌کنند.

«پنجاه‌به‌در» و هویت قزوینی‌

تصور شخصی من این بود که آیین «پنجاه‌به‌در» سراسر استان قزوین برگزار می‌شود اما این مراسم مختص شهر قزوین و هویت قزوینی‌هاست و حتی در محدوده خاصی از شهر برگزار می‌شود. مردم قزوین پس از کاهش تابش نیمروزی آفتاب در مصلای شهر که واقع در باغستان سنتی قزوین است و در اطراف آب‌انبار این محل قرار دارد، جمع می‌شوند.

بدیهی است که مثل هر سنت دیگر ایرانی «پنجاه‌به‌در» هم خوراکی‌های خاص خود را دارد، از میل کردن «دُیماج» به‌عنوان غذای سنتی قزوینی تا پخت آش به‌عنوان میان وعده عصرگاهی که قطعاً یک بخش اصلی از این آیین است.

یکی از زیبایی‌های این مراسم تعارف‌های متداول خانواده‌ها از غذاهای حاضر به یکدیگر است، تصور کنید در دامن طبیعت نشسته‌اید و خانواده کنار دستی شما نعل به نعل همان نعماتی را بر خوان خود دارد شما هم همان‌ها را آماده کرده‌اید، با این حال تعارفات با قدرت پا بر جا هستند و هرساله هم با همان شکل و شمایل تکرار می‌شوند.

آداب «پنجاه‌به‌در»

محل آب‌انبار مصلی برای مردم قداست دارد تا آنجا که برخی خانم‌های قزوینی بر روی بام این محل نماز می‌خوانند و طلب باران می‌کنند و دعاهای خیر دارند با این‌حال یکی دیگر از آیین‌ها که اندکی به سمت خرافه رفته است چسباندن سنگ یا مهر به دیوارهای آب‌ انبار است، به این شکل که می‌گویند اگر سنگ روی دیوار بماند یعنی به خواسته خود می‌رسید و اگر نشد موضوع را کان‌لم‌یکن تلقی کنید.

از آیین‌های دیگر که در این روز به پا می‌شود و این روزها کمرنگ‌تر از گذشته دیده می‌شود «چمچمه خاتون» است. این چمچمه خاتون نوعی عروسک دست‌ساز است که فردی با به دست داشتن آن وارد خانه‌ها می‌شود و به دنبال آوردن برکت و باران و نعمت برای صاحب خانه است.

بهانه‌ای برای دورهمی خانواده‌ها

در روزگار ما هر چیزی که بتواند فضای خانوادگی را تلطیف کند و دمی اعضای خانواده را دور هم جمع کند، غنیمت است. خانواده‌های قزوین در «پنجاه‌به‌در» در باغستان سنتی دور هم جمع می‌شوند، جوان‌ترها و بزرگ‌ترها کنار هم می‌نشینند و بازار گپ‌وگفت‌های خانوادگی داغ است و آن طرف‌تر بچه‌ها در دامن طبیعت بازی می‌کنند، موضوعی که با توجه به زندگی‌های شلوغ آپارتمانی ما، این روزها شاید کمتر رخ دهد.

به گزارش ایسنا، علاوه بر زنده نگه داشتن آیین‌های سنتی که سرشار از زندگی در دل فرهنگ غنی ایرانی در جریان است، آیین «پنجاه‌به‌در» فرصتی است که بار دیگر با دقت، افتخار، سربلندی و دلسوزی به باغستان سنتی قزوین که به دست هزاران ساله اجدادمان آبیاری شده است نگاه کنیم، به زمینی که مهد زایش نعمات ازشمند الهی برای مردم این سرزمین است و به واسطه اتفاقات طبیعی و برخی رفتارهای انسانی ممکن است در آینده نه چندان دور از ما گرفته شد.

انتهای پیام